Αποθεραπεία

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Η αποθεραπεία είναι μια σειρά από ασκήσεις που σκοπό έχουν να ελαττώσουν προοδευτικά την ένταση που έχει προκληθεί από την προηγούμενη έντονη δραστηριότητα. Η αποθεραπεία μπορεί να είναι ενεργητική και να περιλαμβάνει περπάτημα, τρέξιμο, διατατικές, αναπνευστικές και χαλαρωτικές ασκήσεις ή παθητική που περιλαμβάνει μασάζ κ.α. Η ενεργητική αποθεραπεία είναι απαραίτητη ενώ με το συνδυασμό των δύο, επιτυγχάνεται το τέλειο αποτέλεσμα. Η αποθεραπεία έχει συνήθως διάρκεια 5 με 10 λεπτά και θεωρείται ικανοποιητική όταν η καρδιακή συχνότητα κυμαίνεται σε επίπεδα ηρεμίας.

Στόχοι της αποθεραπείας

Οι κυριότεροι στόχοι της αποθεραπείας είναι:

Να επανέλθει ομαλά η λειτουργία όλων των συστημάτων του οργανισμού σε φυσιολογικά επίπεδα ηρεμίας (καρδιακή συχνότητα, ρυθμός αναπνοής, μήκος μυυών).

Η αποβολή των καματογόνων ουσιών (γαλακτικό οξύ, νιτρικό οξύ) από τους μύες.

Η μείωση του μυϊκού πόνου από την ένταση της προσπάθειας.

Η αποθεραπέια πρέπει να γίνεται πάντα. Η απότομη διακοπή της άσκησης μπορεί να προκαλέσει δυσφορία στους ασκούμενους. Ιδιαίτερα όταν κάποιος γυμνάζεται συστηματικά και έντονα μπορεί να εκδηλώσει σύνδρομα υπερπροπόνησης από την έλλειψή της.

Η αποθεραπέια πρέπει να γίνεται αμέσως μετά το πέρας του κυρίου μέρους της προπόνησης και να διαρκεί, τόσο ώστε να νιώθετε σαν να μην έχετε κάνει τίποτα πριν (τουλάχιστον 10’).

Η εκτέλεση των διατάσεων και συγκεκριμένα της στατικής και της PNF, χρησιμεύει στην βελτίωση της ευκαμψίας και μειώνει τον πόνο, που μπορεί να υπάρχει.

Αν και η μυϊκή χαλάρωση είναι σημαντική γιατί συνδέεται με την οικονομική κατανάλωση της ενέργειας για τους επιθυμητούς στόχους, γιατί μπορεί να βοηθήσει μειώνοντας τον κίνδυνο τραυματισμού, το ενδιαφέρον μας πρέπει να εστιαστεί και στη σχέση της με την ευκαμψία (π.χ. το εύρος κίνησης) και τις μυϊκές διατάσεις.

Η μυϊκή χαλάρωση μπορεί να προξενηθεί ή να διευκολυνθεί με:

Τη χρήση ειδικών διατατικών μεθόδων (στατική ή PNF).

Με τη χρήση ειδικών τεχνικών, φαρμάκων και βοηθημάτων (θερμότητα, κρύο, μάλαξη, αναλγητικά).

Με τη χρήση τεχνικών ελέγχου του σώματος δια του νου (βιολογική επανατροφοδότηση, προοδευτική χαλάρωση, αντίδραση της χαλάρωσης, αναπνοή και νοητές εικόνες).

Πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες πριν αποφασίσει κανείς πιο είναι το πιο αποτελεσματικό, δραστικό και ασφαλές μέσο για να επιτύχει το σκοπό του.

Η χαλάρωση ή η απουσία της μυϊκής τάσης, πρέπει να υπάρχει πριν αρχίσει η διάταση. Η μειωμένη εσωτερική τάση μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά τη διάταση των συνδετικών ιστών, που περιορίζουν την ικανότητα έκτασης.

Videos:

Ενδεικτική βιβλιογραφία

Alter J. Michael. Επιστήμη των μυϊκών διατάσεων. Θεσσαλονίκη: Σάλτο, 1992.

Alter J. Michael. Streching για κάθε άθλημα. Θεσσαλονίκη: Σάλτο, 1992.

Guyton, Artur. Φυσιολογία του ανθρώπου. Αθήνα: Λίτσας, 1998.

McArdle, W., Katch F., Katch V. Φυσιολογία της άσκησης. Αθήνα: Πασχαλίδης, 2001.