50 τρόποι για 'να Είσαι και να Διαρκείς' | Μέρος 2 – Εκπαιδεύοντας το μυαλό

Εκπαιδεύοντας το μυαλό Στο δεύτερο από τα πέντε μέρη αυτής της σειράς, θα καλύψω αυτές που πιστεύω ότι είναι οι πιο σημαντικές πτυχές για την εκπαίδευση του μυαλού, ώστε να είναι ισχυρό για την εξάσκηση του Parkour. Τα θέματα δεν αναφέρονται κατά σειρά προτεραιότητας, αλλά έχουν ως στόχο να παρέχουν συμβουλές για την ανάπτυξη και τη διατήρηση μιας αποτελεσματικής νοοτροπίας για την εκπαίδευση και τη βελτίωση στο Parkour. Για να είμαι σαφείς, η ανάπτυξη ενός δυνατού μυαλού είναι ακόμη πιο δύσκολη από την ανάπτυξη ενός δυνατού σώματος και δεν θα συμβεί εν μία νυκτί. Το Parkour δεν είναι εύκολο από καμία άποψη, οπτική γωνιά ή μορφή. Συχνά θα σας δοκιμάσει και θα σας πιέσει με τρόπους που δεν θα απολαύσετε. Κάποιες φορές θα τραυματιστείτε. Σε κάθε προπόνηση θα εκθέτει και να τονίζει τις αδυναμίες σας, τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές και θα σας δώσει μία βάναυσα ειλικρινής απάντηση, αν ρωτήσετε: “Λοιπόν, τι μπορώ να δοκιμάσω σήμερα;”. Για να διαβάσετε μια συνολική εισαγωγή για αυτή τη σειρά άρθρων ή να θυμηθείτε το πρώτο μέρος, το οποίο καλύπτει την εξάσκηση του σώματος, μπορείτε να κάνετε κλικ εδώ.

Λοιπόν…

14. Η Τέχνη του Πολέμου

Ο καθένας είναι διαφορετικός, αλλά με τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, όταν αφαιρεθεί από το σύνολο το περιτύλιγμα, το Parkour στον πυρήνα του είναι η αντιμετώπιση προκλήσεων και εμποδίων, χρησιμοποιώντας την κίνηση ως ένα είδος όπλου σε αυτή την αντιπαράθεση. Σε κάθε είδους σύγκρουση, η μία πλευρά είτε θα κερδίσει ή θα χάσει και αυτό ισχύει και στο Parkour. Όταν είστε αντιμέτωποι με έναν κατώτερο αντίπαλο, τότε έχετε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, αλλά θα πρέπει ακόμα και έτσι να είστε προσεκτικοί και να υπολογίζετε την προσέγγισή σας… Και όσο πιο ταιριαστός είναι ο αντίπαλός σας σε σχέση με τις ικανότητές σας, τόσο περισσότερες ελπίδες έχει για να σας νικήσει. Φυσικά, αν επιλέξετε να αντιμετωπίσετε έναν αντίπαλο που ξεπερνάει τις δυνατότητες σας, τότε καλύτερα να έχετε ένα πάρα πολύ καλό λόγο για αυτό, διότι πιθανότατα θα χάσετε. Για μένα, τα άλματα είναι όλα τα ίδια σε πολλά πράγματα. Ακόμη και τα εύκολα απαιτούν την προσοχή και την αυτοσυγκέντρωση σας ή θα μπορούσαν να σας τσακίσουν… ακόμη και οι εύκολες κινήσεις και άλματα έχουν κάτι να σας διδάξουν. Όσο θα αντιμετωπίζετε πιο δύσκολα άλματα που είναι πιο κοντά στις δυνατότητες σας, τόσο μεγαλύτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί και να βασιστείτε στην εμπειρία σας για να καταλάβετε τον καλύτερο τρόπο για να τα προσεγγίσετε. Θα πρέπει να είναι σίγουροι για τον εαυτό σας, αλλά την ίδια στιγμή να μην τα υποτιμάτε. Και όταν πρόκειται για ανώτερους αντιπάλους… το να αντιμετωπίζετε άλματα που είναι πέρα από τις ικανότητες σας, είναι μια καταστροφική συνταγή και υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού ή χειρότερα. Αυτοί οι αντίπαλοι ή τα εμπόδια, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη λύση. “Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι και τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μία ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη" – Sun Tzu, Η Τέχνη του Πολέμου. 15) Δέξου ότι μερικές φορές το εμπόδιο θα νικήσει.

Θα υπάρξουν μέρες που θα αντιμετωπίσετε άλματα που είναι σίγουρα μέσα στις δυνατότητες σας, αλλά δεν θα μπορείτε να καταφέρετε με τίποτα και αυτό είναι μια αληθινή δοκιμασία της ταπεινοφροσύνης και της υπομονής σας. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να επιλέξετε ανάμεσα σε μια από δύο επιλογές. Μπορείτε είτε να φύγετε και να επιστρέψετε μια άλλη μέρα ή να παραμείνετε και να παλέψετε με το πρόβλημα με την ελπίδα ότι θα επιτύχετε. Μερικές φορές θα τα καταφέρετε, μερικές φορές όχι. Όταν βλέπετε αρχικά ένα τρομακτικό άλμα, υπάρχει συνήθως ένα πολύ σύντομο παράθυρο ευκαιρίας, κατά το οποίο υπάρχει ένας θετικός εσωτερικός διάλογος, ο οποίος συμβαίνει στο κεφάλι σας. Αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει από λίγα δευτερόλεπτα έως λεπτά. Θα συγκρίνετε το άλμα με άλλα προηγούμενα, θα καθησυχάσετε τον εαυτό σας για την ικανότητά σας, θα δοκιμάσετε το σημείο προσγείωσης και απογείωσης, μπορεί να επαναλάβετε το τρέξιμο και την προσέγγιση σας μερικές φορές… αλλά τελικά αυτό το παράθυρο ευκαιρίας σταδιακά θα αρχίσει να κλείνει και οι αμφιβολίες θα κάνουν την εμφάνιση τους. Όσο μένετε εκεί, το πιο πιθανό είναι να προστεθούν και ο φόβος, ο θυμός και η αμφιβολία στην εξίσωση και το άλμα θα γίνει ακόμα πιο τρομακτικό. Θα αρχίσετε να παρά-σκέφτεστε το πρόβλημα και θα στέκεστε στις αρνητικές πιθανότητες και απαιτείται ένας συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου για να το ξεπεράσει αυτό, να παραμείνει θετικός και να ανοίξει άμεσα το παράθυρο της ευκαιρίας και πάλι. Η σύντροφός μου περιέγραψε αυτή την κατάσταση καλύτερα από οποιονδήποτε έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα, όταν μου είπε ότι μπροστά σε κάτι τέτοιο, νιώθει σαν να είναι μακριά έξω στη θάλασσα και προσπαθεί να πάει πίσω στην ακτή. Μερικές φορές ένα κύμα έρχεται που μπορεί να την πάρει πίσω, αν έχει την αυτοπεποίθηση να σταθεί στην σανίδα της και να το καβαλήσει… αλλά αν χάσει την ευκαιρία, τότε μπορεί να είναι μια μακρά αναμονή μέχρι να έρθει το επόμενο κύμα.

Έχω αντιμετωπίσει αμέτρητα άλματα όπως αυτό και γνωρίζω από πρώτο χέρι την αίσθηση του να μένεις και να πετυχαίνεις… αλλά και το συναίσθημα της φυγής. Αν περιμένεις πάρα πολύ καιρό, τότε συχνά δεν υπάρχει ευτυχής κατάληξη και στις δύο περιπτώσεις. Η φυγή μπορεί να σε αφήσει απογοητευμένο και θυμωμένο, αλλά και η επιτυχία μετά από τόσο καιρό, διαπιστώνοντας ότι το άλμα ήταν τελικά απλό και εύκολο μπορεί να σε κάνει πραγματικά να αισθάνεσαι χειρότερα μόλις διαπιστώσεις ότι μόλις έχασες μια-μισή ώρα ενώ θα έπρεπε να έχεις πηδήξει όταν ήρθε το πρώτο κύμα. Μερικές φορές δεν υπάρχει καμία χαρά στο να καταφέρεις τελικά ένα άλμα μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα… Είναι σαν να πέρασε όλος αυτός ο χρόνος παλεύοντας για κάτι που πιστεύεις μόνο και μόνο για να μάθεις ότι η πριγκίπισσα σου είναι σε άλλο κάστρο…

Αν είναι ένα άλμα που ξέρω ότι μπορώ να κάνω και νιώθω δυνατός, τότε γενικά θα ακολουθήσω το κύμα πίσω στην ακτή αργά ή γρήγορα… αλλά μερικές φορές θα φύγω ευγνώμων που δεν τσακίστηκα στα βράχια. Με την εμπειρία μου έχω μάθει να αναγνωρίζω ένα άλμα που δεν θα γίνει και αντί να το βλέπω ως κάτι αρνητικό, προσπαθώ να το αντιμετωπίσω σαν να ένα παιχνίδι με έναν παλιό φίλο. Μερικές φορές κερδίζεις, μερικές φορές χάνεις, αλλά η πραγματική απόλαυση είναι να παίζεις το παιχνίδι και υπάρχει πάντα ένα άλλο κύμα για να καβαλήσεις την επόμενη εβδομάδα. 16) Η Δύναμη του τώρα

(Στην Αγγλία η φράση “Break a jump” που ακολουθεί στην παράγραφο σημαίνει ότι κάποιος τελικά καταφέρνει να προσπαθήσει ένα άλμα το οποίο φοβόταν και δεν το δοκίμαζε, ενώ το έβλεπε συνήθως για πολύ καιρό. Στη μετάφραση θα χρησιμοποιήσω ακριβώς την ίδια Ελληνική λέξη, “σπάσιμο ενός άλματος”. Toge) Εντάξει, ας αφήσουμε τα κοριτσίστικα λόγια περί απογοητεύσεων και συναισθημάτων και ας πάμε πίσω στον αγώνα. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στο να σκοτώσεις τον δράκο εδώ και τώρα… πριν να μεγαλώσει και γίνει ένα τελείως διαφορετικό θηρίο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι ως ένα ισχυρό ανθρώπινο ον, έχεις τη δυνατότητα να ανέλθεις στο ύψος των περιστάσεων όταν το αποφασίσεις. Η ζωή δεν θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή πριν ρίξει τα σκατά της πάνω σου, οπότε πρέπει να εξασκηθείς στο να μπορείς να ανάβεις τη σπίθα και να φουντώνεις τη φωτιά σε μια και μόνο στιγμή. Αν αυτό είναι κάτι που δεν το κάνεις ποτέ στην προπόνηση σου, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να βασιστείς στο θάρρος, σε μια κατάσταση που θα το απαιτεί. Αλλά αν είσαι εξοικειωμένος με το αίσθημα πίεσης, αν είσαι συνηθισμένος να πηδάς μέσα από αυτό το παράθυρο ευκαιρίας και να αφήνεις κατά μέρος όλες αυτές τις μαλακίες στο κεφάλι σου και αν καταφέρεις να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ το άλμα με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις σπάσει αυτό το άλμα και θα έχεις σφαγιάσει το δράκο, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στην άλλη πλευρά. Γιατί το να σπάσεις ένα άλμα είναι διαφορετικό από να κάνεις ή να καταφέρεις ένα άλμα. Αν γνωρίζεις πραγματικά ότι τα έδωσες όλα και δεν άφησες πίσω ούτε χιλιοστό από την ύπαρξή σου, είτε χάσεις ή κερδίσεις, είτε τσακιστείς ή το κατακτήσεις, θα το έχεις σπάσει και θα έχεις κερδίσει την πνευματική μάχη, αν όχι και τη φυσική/σωματική. Θα μάθεις περισσότερα κάνοντας ένα άλμα τώρα, σήμερα, αυτή τη στιγμή, από ότι επιστρέφοντας όταν είσαι «έτοιμος» και όταν γίνει εύκολα. Σίγουρα, θα μπορούσες να βρεις μια τρομακτική πρόκληση και να πάς για μερικές εβδομάδες να προπονήσεις παρόμοια άλματα, να πάς μέσα στο όμορφο, ζεστό γυμναστήριο σου και να το προσομοιώσεις με στρώμα και τελικά να πας πίσω και να το κάνεις χωρίς δισταγμό, αλλά έτσι θα έχει παρακαμφθεί ένα πολύ σημαντικό μέρος της διαδικασίας, αν όχι το πιο σημαντικό μέρος του Parkour, που είναι να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις με θάρρος και να επιλέγεις το πιο δύσκολο μονοπάτι, όταν σου παρουσιάζονται. Βγες από τη βολή σου, ανταποκρίσου στην πρόκληση και σκάψε βαθιά μέσα σου. Θύμωσε αν χρειαστεί, βρες έναν λόγο, ένα σκοπό και μια κινητήρια δύναμη που θα σε κάνει να κάνεις το άλμα. Η ώρα είναι τώρα διάολε! Μίσησε την ιδέα του να μην το προσπαθήσεις, περισσότερο από ότι φοβάσαι τις συνέπειες του να μην το καταφέρεις και θα βρεις τον τρόπο να σπάσεις το άλμα. 17) Κάνε κάτι που σε τρομάζει σε κάθε προπόνηση

Δεν χρειάζεται να είναι τρομακτικό, αλλά κάνε κάτι που σε κάνει να νιώθεις άβολα, κάθε φορά που βγαίνεις έξω για προπόνηση. Αυτή η τακτική έκθεση στον φόβο θα το εισαγάγει στον οργανισμό σου και θα σχεδόν θα πάθεις ανοσία από αυτόν. Θα μάθεις να επεξεργάζεσαι και να διαχειρίζεσαι αυτόν τον φόβο πιο εύκολα, δημιουργώντας συνήθειες και διαδικασίες για να ξεπερνάς τις επόμενες τρομακτικές εμπειρίες, στη ζωή ή στο Parkour. Η ικανότητα να αντιμετωπίζεις το φόβο είναι μια τεχνική που μπορεί να προπονηθεί και να βελτιωθεί ακριβώς όπως οποιαδήποτε άλλη τεχνική και όπως ακριβώς κάθε άλλη τεχνική στο Parkour, πρέπει να δουλεύεται τακτικά, αν ελπίζουμε να τη διατηρήσουμε και να τη βελτιώσουμε. 18) Σπάζοντας άλματα

Αυτό το θέμα αξίζει να το αναλύσουμε και να μπούμε σε λεπτομέρειες, ακόμη και αν η πραγματική ψυχική διαδικασία θα είναι διαφορετική για τον καθένα. Έχω δει ανθρώπους να προσεγγίζουν τρομακτικά άλματα με πολλούς τρόπους και με ποικίλους βαθμούς επιτυχίας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει αλάνθαστη μέθοδος για να ξεπεραστεί ο φόβος που νοιώθεις όταν αντιμετωπίζεις ένα νέο άλμα. Αυτό που λειτουργεί για μένα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα λειτουργήσει σε όλους… αλλά μπορώ να σας δώσω μερικά παραδείγματα και πράγματα για να έχετε στο μυαλό σας, που θεωρώ ότι μπορεί να βοηθήσουν.

Η φράση «σπάω ένα άλμα» προέρχεται από ένα γαλλικό όρο, ο οποίος σημαίνει “σπάω το φράγμα του φόβου και της ανησυχίας που σχηματίζεται τις στιγμές πριν δοκιμάσουμε κάτι τρομακτικό. Με την εξάσκηση, μπορεί να γίνει πιο εύκολο να σπάτε άλματα, αλλά είναι μια πολύ περίπλοκη διαδικασία που μπορεί πραγματικά να γίνει πιο δύσκολη κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων της προπόνησής σας. Το πρόβλημα είναι ότι όσο μεγαλύτερη εμπειρία έχετε στο Parkour, τόσο περισσότερο μπορείτε να καταλάβετε τι μπορεί να πάει στραβά σε ένα άλμα και πόσο ακόμη και ένας μικρός τραυματισμός μπορεί να σας πάει πίσω όσον αφορά την προπόνηση. Όσο περισσότερο βελτιώνεστε από άποψη ικανοτήτων, τόσο περισσότερα θα έχετε να χάσετε, αν κάτι πάει στραβά. Στην αρχή αυτό δεν είναι κάτι που σκεφτόμαστε, γιατί δεν έχουμε καμία τέτοια εμπειρία για να το συσχετίσουμε και αυτός είναι ο λόγος που συχνά βλέπουμε ότι στους αρχάριους κάποιες φορές είναι πιο εύκολο να πάνε και να δοκιμάσουν κάτι δύσκολο ή τρομακτικό χωρίς πολύ σκέψη. Η άγνοια είναι ευτυχία…

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αποφασίσεις είναι αν είσαι ένα άτομο που χρειάζεται να είναι ήρεμος για να σπάσει ένα άλμα ή κάποιος που χρειάζεται σπρώξιμο. Προσωπικά βρίσκομαι κάπου στη μέση σε αυτόν τον τομέα, αλλά όπως και πολλοί άλλοι, μου αρέσει να έχω μια σύντομη στιγμή πλήρους ηρεμίας πριν από το άλμα, τότε όπου όλες οι αμφιβολίες φεύγουν μακριά και γυρίζω το διακόπτη στο “ΠΑΜΕ”. Όπως και αν προτιμάς να προσεγγίζεις το σπάσιμο ενός άλματος, το σημαντικότερο είναι όταν τελικά γυρίσεις το διακόπτη, να τα δώσεις όλα χωρίς κανένα δισταγμό. Αν για παράδειγμα, είναι ένα άλμα με φόρα (running precision), θα πρέπει να έχεις αποφασίσει ότι θα το κάνεις πριν κάνεις ακόμη και το πρώτο βήμα. Δοκίμασε τη φόρα όσο θέλεις πριν, αλλά μην τρέξεις προς το άλμα προσπαθώντας να αποφασίσεις προς το τέλος του τοίχου. Η αυτοπεποίθηση και η προβλεψιμότητα ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο. Ο δισταγμός και η μη διορατικότητα αυξάνουν τον κίνδυνο. Όταν τρέξεις προς το τέλος του τοίχου και κάνεις το άλμα με μισή καρδιά, υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες κάτι να πάει στραβά. Η κατάσταση θα είναι απρόβλεπτη, διότι δεν θα ξέρεις πόση δύναμη έχεις βάλει και θα πρέπει να ασχοληθείς με πολλά πράγματα στον αέρα, πολύ γρήγορα. Αλλά όταν βάλεις όλη σου τη δύναμη, ακόμη και αν δεν το καταφέρεις, θα ξέρεις πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις, έτσι ώστε να ξέρεις περίπου πού θα προσγειωθείς και θα έχεις περισσότερο χρόνο στον αέρα, δίνοντας σου πολύτιμο χρόνο για να επεξεργαστείς την κατάσταση και να μπορείς να αντιδράσεις καλύτερα στην προσγείωση. Στη συντριπτική πλειοψηφία των προβλημάτων του Parkour και της ζωής, αν ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις και προσπαθήσεις με όλο σου το είναι, τότε θα είσαι μια χαρά. Σε μερικούς ανθρώπους αρέσει να ακούνε τους θορύβους του περιβάλλοντος. Άλλοι τραγουδούν στον εαυτό τους. Πολλοί ρυθμίζουν την αναπνοή τους πιο αργά ή γρήγορα, ενώ μερικοί κάνουν κύκλους, έτσι ώστε να μπορούν να δουν το άλμα με μια νέα ματιά και προοπτική κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Είμαι ένας από τους ανθρώπους που τους αρέσει να μετρούν αντίστροφα στο κεφάλι τους. Αν φτάσω στο 1 και εξακολουθώ να αισθάνομαι καλά για τα πάντα, τότε τα δίνω όλα και το δοκιμάζω. Αυτή η διαδικασία αντίστροφης μέτρησης αρχίζει μόνο αφού έχω ήδη εξετάσει και επεξεργαστεί τα πάντα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή έχω ήδη ελέγξει την περιοχή απογείωσης και προσγείωσης, έχω κάνει ένα σύντομο σχέδιο για το τι μπορώ να κάνω σε περίπτωση που “δώσω” περισσότερο ή λιγότερο και έχω δουλέψει τα βήματα της φόρας μου. Αν είναι ένα πραγματικά τρομακτικό άλμα, αλλά εξακολουθώ να θέλω να το κάνω, τότε συχνά φτιάχνω στο μυαλό μου μια κατάσταση στην οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνω το άλμα. Πείθω τον εαυτό μου ότι η παραμονή μου στο σημείο που είμαι είναι πιο επικίνδυνη από ότι να προσπαθήσω το άλμα και να μη τα καταφέρω. Αυτό δεν είναι κάτι φυσικό, θέλει πολύ εξάσκηση και σίγουρα δεν θα το συνιστούσα σε κανέναν δεδομένου ότι είναι λίγο ακραίο… αλλά δουλεύει για μένα. Η προσπάθεια σπασίματος αλμάτων, είναι μια δοκιμή της δύναμης της θέλησης, του αυτοελέγχου και της αυτογνωσίας, αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που είναι προσεκτικός και υπολογίζει τις κινήσεις του και σε κάποιο απερίσκεπτο. Ένα άλμα μπορεί να είναι το ίδιο και για τους 2, αλλά η διαφορά βρίσκεται και πάλι στις λεπτομέρειες. Η πρόθεση και τα κίνητρα πίσω από την επιλογή τους να το κάνουν μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά. Το να βλέπεις άλλους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν άλματα που βρίσκονται κοντά στις μέγιστες δυνατότητες τους, είναι μια απίστευτη εμπειρία. Μπορείς να το εκτιμήσεις πλήρως μόνο όταν το άτομο και το άλμα είναι “ισάξια” εκείνη τη στιγμή και αυτό είναι το αμέσως καλύτερο πράγμα από να κάνεις εσύ ο ίδιος. Εκείνη τη στιγμή ακριβώς, βλέπεις έναν άνθρωπο που έχει αποβάλει από πάνω του όλη την υποκρισία και όλο το εγώ του. Δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί πίσω από τα λόγια ή τους ψευδείς ισχυρισμούς… είναι ώρα για πράξεις. Ανεξάρτητα από το πόσοι φίλοι του είναι εκεί μαζί του, είναι εντελώς μόνος. Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει το άλμα για αυτόν και το ξέρει. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει ή παύει να υφίσταται πλήρως, οι θόρυβοι του περιβάλλοντος σβήνουν και όλη η προσοχή του είναι σε ένα μικροσκοπικό σημείο της Γης. Υπάρχει μία αόρατη, αλλά αναμφισβήτητη ενέργεια στον αέρα, μια δόνηση υψηλής συχνότητας που δεν μπορείς να ακούσεις και μία πίεση που θα μπορούσε να κοπεί με ένα μαχαίρι. Σαν ένα τρένο που περνάει χωρίς σταματημό και αναρωτιέσαι αν θα έχει το θάρρος να σηκωθεί και να πηδήξει μέσα. Αν το κάνει, τότε ακριβώς πριν πηδήξει, κάτι το ιδιαίτερο συμβαίνει. Μισό δευτερόλεπτο απόλυτης ακινησίας και ηρεμίας. Μπορείς να το δεις, όταν το έχει αποφασίσει, όταν έχει γυρίσει το διακόπτη και όταν είναι έτοιμος να ξεκινήσει. Είναι πλέον ένα θύμα της ίδιας της εμπειρίας. Έχουν όλα τελειώσει αν ριπή οφθαλμού και με την προσγείωση, οι θόρυβοι έρχονται πίσω και το γέλιο, οι επευφημίες και οι μεγάλοι αναστεναγμοί ανακούφισης, αντικαθιστούν τη σιωπή. Ο φόβος αντικαθίσταται με χαρά και αγαλλίαση… και είναι αυτό ακριβώς το συναίσθημα που κάνει το Parkour τόσο εθιστικό. Όποια και αν είναι η προσέγγιση σου σε αυτή τη διαδικασία, έχε ως στόχο να κάνεις τη μέθοδο σου πιο αποτελεσματική με την πάροδο του χρόνου. Βρες κάτι που λειτουργεί για εσένα και να επέμεινε σε αυτό, εξασκώντας την με επανάληψη, ακριβώς όπως οποιαδήποτε άλλη τεχνική. Μάθε να εμπιστεύεσαι τη μέθοδο σου και βελτίωνε την όσο περνάει ο καιρός. Στόχος σου πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση του χρόνου που χρειάζεσαι για να βρεις ένα άλμα που θες να κάνεις και να το κάνεις… και αυτό είναι δυνατό μόνο μετά από ώρες προπόνησης. 19) Μην παρακολουθείς πάρα πολλά βίντεο

Το YouTube έχει κάνει πολλά καλά πράγματα για το Parkour, αλλά είναι δίκοπο μαχαίρι. Παρά το γεγονός ότι επέτρεψε στην τέχνη να διαδοθεί ευρέως, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και σύστησε το Parkour σε ένα τεράστιο κοινό, έχει επίσης, καταφέρει να το κάνει με έναν τρόπο που δεν πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει τι είναι αυτό που κάνω. Περισσότερα από το 90% των βίντεο Parkour που έχω δει στο YouTube είναι κακά παραδείγματα της τέχνης που ξέρω και αγαπώ. Θα πρέπει να σκάψεις βαθιά μέσα σε ένα σωρό από σκατά για να βρεις τα ελάχιστα που αξίζουν και αν το κάνεις με βάση τον αριθμό προβολών ή δημοτικότητας, δεν έχεις καμία ελπίδα. Η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω και που ζουν και εξασκούν το Parkour με το ίδιο πνεύμα και τα κίνητρα όπως και εγώ, δεν φτιάχνουν βίντεο κάθε εβδομάδα. Αν το κάνουν θα είναι αραιά και που, όταν πιστεύουν ότι έχουν κάτι σημαντικό και ουσιαστικό να μοιραστούν. Ανεβάζουν ένα βίντεο, επειδή πιστεύουν ότι θα μπορούσε να ωφελήσει κάποιον άλλο και επειδή μεταδίδει ένα μήνυμα σε άλλους ομοϊδεάτες ανθρώπους… και όχι επειδή θέλουν ο κόσμος να δει το τελευταίο τους showreel για το οποίο ξόδεψαν περισσότερο χρόνο κατά την επεξεργασία του από ότι πέρασαν κάνοντας προπόνηση την ημέρα που το γύρισαν. Έτσι, αν κάποιος σου συστήσει ένα βίντεο ή έχεις ελεύθερο χρόνο, τότε σίγουρα, σπατάλησε μια ώρα στο YouTube και πάρε μερικές ιδέες και έμπνευση ή τσέκαρε πώς προπονούνται σε κάποια άλλη χώρα, αλλά αν το διαδίκτυο είναι γεμάτο με βίντεο ανθρώπων που προπονούνται με έναν τρόπο διαφορετικό από τον δικό σου, να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνος σίγουρα και ο λόγος που δεν μπορείς να βρεις πολλά βίντεο που αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που εξασκείσαι, είναι επειδή τα άλλα παιδιά που θα μπορούσαν να τα ανεβάσουν είναι πολύ απασχολημένα στην προπόνηση. Αποφάσισε τι και πώς θες να προπονηθείς σήμερα και δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τις τάσεις στην κοινότητα. Έχω δει να μεταλλάσσονται από rail precisions, kong precisions και double kongs, σε κουρέματα στυλ Justin Bieber με φαρδιές φόρμες and κολλητά μπλουζάκια, μετά σε στενά τζιν και φαρδιά μπλουζάκια και στη συνέχεια πίσω για να επικεντρωθούν σε ορισμένες πραγματικές τεχνικές με 180 μοίρες πιρουέτα. Όλα αυτά τα σκατά είναι μόνο η επιφανειακή αναταραχή, αλλά κάτω από την επιφάνεια τα πράγματα που έχουν σημασία δεν αλλάζουν ποτέ. Επέλεξε τις δικές σου αξίες και αποφάσισε σε ποιες κινήσεις θες να βελτιωθείς… και στη συνέχεια προπονείστε τες μέχρι τελικής πτώσης. 20) Διάβασε

Διάβασε βιβλία και άρθρα από αξιόπιστες πηγές. Μάθε πώς το σώμα σου λειτουργεί και αναπτύσσεται. Κάνε ερωτήσεις και βρες τις απαντήσεις. Διάβασε βιβλία που κεντρίζουν το μυαλό, καθώς και βιβλία που θα σε διδάξουν πώς να τρως για καλύτερη απόδοση και ανάκτηση των δυνάμεων σου. Διάβασε βιβλία για το πώς να κάνεις διατάσεις, να κινείσαι και να προπονείσαι, έτσι ώστε να μπορείς να διατηρήσεις και να αναβαθμίσεις το πιο πολύπλοκο και σημαντικό μηχάνημα που θα έχεις ποτέ. Μάθε γιατί μπορούν να αποφευχθούν οι περισσότεροι τραυματισμοί που συνδέονται με τον αθλητισμό και πώς οι χρόνιοι πόνοι μπορεί να ανακουφιστούν κάνοντας μερικές απλές αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες σας. Αν έπρεπε να διαλέξω μερικούς από τους τίτλους που έχουν φανεί πιο χρήσιμοι για μένα τα τελευταία χρόνια, θα συνιστούσα:

Starting Strength του Mark Rippetoe

Movement του Gray Cook

Becoming a Supple Leopard της Kelly Starrett

Hagakure του Yamamoto Tsunetomo

…και οτιδήποτε από τον Jim Wendler 21) Προπονήσου μόνος σου

Υπάρχουν πλεονεκτήματα για την προπόνηση σε μικρές ομάδες που θα συζητήσουμε στο 3ο Μέρος, αλλά όταν πρόκειται για την εκπαίδευση του νου, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να βελτιώσεις ορισμένα στοιχεία από το να προπονηθείς μόνος σου. Ακόμα και τα ταπεινότερα των ψυχών φιλοξενούν ένα “εγώ” που υπάρχει μόνο όταν βρίσκεται περιτριγυρισμένος από άλλους. Είναι ο λόγος που στέκεσαι ή κάθεσαι λίγο διαφορετικά όταν κάποιος μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ή αλλάζεις τον τρόπο που μιλάς ανάλογα με το σε ποιον απευθύνεσαι. Είναι η αιτία της αμυντικής σου στάσης όταν κάποιος αμφισβητεί τις ενέργειές σου, ακόμη και αν έχει τις καλύτερες προθέσεις, σαν φίλος σου. Είναι ο λόγος που δικαιολογείσαι, όταν δεν θες να παραδεχτείς απλά ότι φοβάσαι να κάνεις ένα άλμα και λες “θα μπορούσα να το κάνω εύκολα αν δεν είχα αυτόν τον τραυματισμό”. Αλλά όταν αφαιρούμε όλες τις εξωτερικές επιρροές από την εξίσωση θα μείνει μόνο ο εαυτός μας, με όλες τις αδυναμίες μας και τα ελαττώματα μας στην επιφάνεια και πάλι. Μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς για μια φορά και να χαλαρώσουμε ένα κομμάτι μας. Η νοοτροπία μας είναι διαφορετική και ο τρόπος σκέψης μας, η κίνηση και η προπόνηση μας αλλάζει. Δεν αναμένουμε πλέον τη γνώμη κάποιου άλλου σε κάποια προσγείωση ή δεν διστάζουμε πάνω από ένα άλμα ανησυχώντας για το πώς αυτό μπορεί να φανεί σε κάποιον άλλο. Είναι απελευθερωτικό! Και είναι επίσης πιο τρομακτικό κάποιες φορές. Χωρίς το φίλο να σε υποστηρίζει και να σε ενθαρρύνει και χωρίς την πίεση ότι κάποιος σε παρακολουθεί, ξαφνικά τα κίνητρά σου γίνονται εντελώς εσωτερικά. Πλέον δεν το κάνεις εν μέρει επειδή οι φίλοι σου αναμένουν να είναι σε θέση να το κάνεις… Όχι, ο μόνος λόγος για να κάνεις κάτι τώρα είναι επειδή το θες, επειδή το επιλέγεις, για εσένα. Κανείς δεν θα μάθει αν το έκανες ή όχι, έτσι η απόφαση να κάνεις κάτι τρομακτικό εκείνη τη στιγμή τροφοδοτείται αποκλειστικά από την αυτό-θέληση σου και τον εσωτερικό σου κόσμο. Είναι εγωιστικό, αλλά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ίσως διαβάζοντας αυτό τώρα να σκεφτείτε ότι είμαι ένας εγωιστής μαλάκας, αλλά αυτό που προσπαθώ να επισημάνω ότι αυτό είναι κάτι που όλοι έχουμε μέσα μας, σε κάποιο βαθμό. Κάποιοι περισσότερο από άλλους. Όλοι γνωρίζουμε τον τύπο με το γελοίο “εγώ” που δεν μπορεί να σταματήσει να μιλάει για τον εαυτό του και τα επιτεύγματά του, αλλά ακόμη και ο πιο ήσυχος, ο πιο προσγειωμένος άνθρωπος στη γη έχει ένα μικρό κομμάτι από το ίδιο πράγμα στο εσωτερικό του. Πραγματικά πιστεύω ότι όταν υπάρχει και διατηρείται υπό έλεγχο είναι ένα καλό πράγμα και ένα συνηθισμένο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης. Χρειάζεται θάρρος και είναι ευγενές να υποτάσεις τις κακές σου συνήθειες και να είσαι λίγο πιο προσεκτικός στην παρουσία άλλων… αλλά παρακαλώ, “παραφερθείτε” μερικές φορές και ζήστε έντονες, τρομακτικές καταστάσεις μόνοι σας. Δεν θα το μετανιώσετε. 22) Δέξου ότι η οικογένεια και οι φίλοι σου, απλά δεν θα καταλάβουν ποτέ

Λυπάμαι, αλλά πολύ απλά δεν θα καταλάβουν το Parkour, εκτός και αν το δοκιμάσουν μόνοι τους και για σημαντικό χρονικό διάστημα. Μπορείτε να μιλήσετε όσο θέλετε για αυτό και να το περιγράψετε με κάθε λεπτομέρεια, αλλά ποτέ δεν θα καταλάβουν πραγματικά το νόημα του και τις ψυχολογικές αλλαγές που επέρχονται με το πέρασμα του χρόνου μέσω της προπόνησης, εκτός και αν το δοκιμάσουν. Θα νομίζουν ότι καταλαβαίνουν και ίσως ακόμη και εσείς να αρχίσετε να πιστεύετε ότι το καταλαβαίνουν… αλλά το Parkour θα πρέπει να βιωθεί για να γίνει κατανοητό. Δεχτείτε ότι ο καθένας είναι διαφορετικός και όσο και αν θέλετε όλη η οικογένεια σας να ξέρει γιατί κάνετε αυτά τα «τρελά», μερικές φορές η άγνοια είναι πραγματικά ευλογία. Στο Parkour κάνεις γρήγορα καλούς φίλους γιατί βλέπεις τους ανθρώπους οπως πραγματικά είναι. Σε μία και μόνο ημέρα προπόνησης μπορεί να δεις το ίδιο άτομο να γελά, να κλαίει και να αιμορραγεί. Θα δείς άτομα με φόβους, αποφασισμένους, θαρραλέους, εγωιστές και ανιδιοτελή, χαρούμενους και λυπημένους. Επειδή ξοδεύετε χρόνο με ανθρώπους σε ένα περιβάλλον υψηλού στρες, ανταλλάσοντας πλούσιες εμπειρίες μεταξύ σας, οι δεσμοί γίνονται γρήγορα ισχυροί με ανθρώπους που συμπαθείτε. Βλέποντας ανθρώπους όπως πραγματικά είναι στην προπόνηση, είναι ένας γρήγορος τρόπος για να τους γνωρίσετε τόσο όσο μπορεί να σας έπαιρνε μήνες ή χρόνια, αν βλέπατε τα ίδια άτομα κάθε μέρα στην εργασία ή το σχολείο. Στην πραγματικότητα, προτού παντρευτείς κάποιον θα έκανες καλά να τον έβαζες μπροστά σε ένα τρομακτικό άλμα, αν θες να δεις ποιος πραγματικά είναι. Πιθανότατα να μην μπορούσε να το κάνει, αλλά η ταπεινότητα, η ειλικρίνεια και η αξιολόγηση της κατάστασης θα αποκαλύψει πολλά για αυτόν. 23) Που και που κάνε κάτι τρελό

Δεν είμαι άγνωστος στις γελοίες προκλήσεις φυσικής κατάστασης και δεν νομίζω ότι θα πρέπει να είναι είστε ούτε εσείς. Αυτές οι προκλήσεις δεν έχουν κανένα νόημα όσο αφορά στην μακροπρόθεσμη, προοδευτική προπόνηση και δεν θα πρέπει να γίνονται κάθε εβδομάδα ή ακόμα και κάθε μήνα. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι είναι περισσότερο σημαντικές για το μυαλό παρά για το σώμα. Οι αγώνες κατάκτησης τίτλου δεν έχουν κανένα νόημα από άποψη μακροπρόθεσμης, προοδευτικής προπόνησης για την πυγμαχία, από τη στιγμή που περνάς πάνω από μια ώρα δεχόμενος γροθιές στο πρόσωπο από ένα τρένο… αλλά δίνουν την ευκαιρία να δώσεις ότι έχεις και να δεις αν αυτό είναι ή όχι αρκετά καλό. Είτε κερδίσεις ή χάσεις, επιτύχεις ή αποτύχεις, τελειώνοντας με την εμπειρία θα γνωρίζεις τον εαυτό σου, τις δυνατότητές σου και τα όρια σου περισσότερο από ποτέ. Πότε – πότε βγαίνε από τη βολή σου για να δεις πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις, πόσο μπορείς να αντέξεις πριν εγκαταλείψει το σώμα σου. Για να ξέρεις για το τι είσαι ικανός θα πρέπει να φτάσεις πιο μακριά από ότι έχεις φτάσει ήδη και πιο μακριά από ότι είναι λογικό ή προτεινόμενο. Θα πρέπει να φτάσεις στο σημείο όπου το σώμα σου λέει να σταματήσεις… και τότε να συνεχίσεις για λίγο ακόμα. Ένα δυνατό σώμα είναι ευάλωτο χωρίς ένα δυνατό μυαλό να το ελέγχει και η εμπειρία, η αυτοπεποίθηση και η αυτογνωσία που θα αποκομίσετε από τέτοιες προκλήσεις θα σας βοηθήσουν να γίνετε ένα ισχυρότερο άτομο. Έτσι, είτε πρόκειται για 3 ώρες quadrupedie, 1.000 muscle ups, ένα χιλιόμετρο ισορροπίας, 500 άλματα στη σειρά, τρέξιμο μέχρι την επόμενη πόλη και πίσω πριν σκοτεινιάσει, να κουβαλήσετε το φίλο σας στο σπίτι του, το ποίο είναι χιλιόμετρα μακριά, ανάβαση ενός βουνού στο σκοτάδι ή οτιδήποτε άλλο ονειρεύεστε… επιλέξτε κάτι δύσκολο, αλλά κάτι που μόνο ΙΣΩΣ θα μπορούσατε να επιτύχετε… γιατί μια πρόκληση, δεν είναι πρόκληση, αν ξέρετε ότι μπορείτε να το κάνετε. Θέσε υψηλούς στόχους και άφησε την αμφιβολία να περάσει στην εξίσωση. Τώρα αγωνίσου για αυτό! 24) Άδειασε το μυαλό σου…

…και γέμισε το με ταινίες δράσης του ’80 και τα soundtrack τους. Blane Μετάφραση: Παναγιώτης Toge Αλμανλής Αρχικό Άρθρο Μεταφρασμένο Άρθρο