Τι είναι αυτό που με τράβηξε στο Freerunning?

Η αλήθεια είναι ότι πριν ξεκινήσω το Parkour, το Freerunning και αυτές τις τέχνες γενικότερα, έπαιζα ποδόσφαιρο, και ήμουν σε ένα πολύ καλό επίπεδο για την ηλικία μου, ήμουν αρκετά πορωμένος με αυτό μπορώ να πω. Μέσα σε μία μέρα άλλαξε η ζωή μου, η καθημερινότητά μου, τα ενδιαφέροντά μου, 2-3 παιδιά στην γειτονιά , έδειχναν διαφορετικά από όλα τα άλλα συνηθισμένα παιδιά, αυτό που τους έκανε διαφορετικούς ήταν το parkour. Έτσι, έτυχε κάποια στιγμή και πήγα και εγώ μαζί τους, τους γνώρισα και ξεκίνησα να κάνω Parkour σιγά σιγά, όχι τόσο για να δείχνω διαφορετικός, αλλά γιατί μου άρεσε, έδειχνε ενδιαφέρον και σίγουρα έδειχνε πιο “επικίνδυνο" από το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, και όλα τα υπόλοιπα κλασικά αθλήματα, κι αυτό, ήταν το +1 για να ξεκινήσω. Μετά από μερικά χρόνια κατάλαβα μέσα μου ότι αυτό ήθελα να κάνω στην ζωή μου. Κι έτσι άρχισα να το βλέπω πιο σοβαρά, άρχισα να κάνω περισσότερες ώρες προπόνηση, άρχισα να το ψάχνω σε άλλους τομείς. Δυστυχώς, τα υπόλοιπα παιδιά δεν είχαν την ίδια άποψη με εμένα, και στην ουσία σ αυτόν τον τομέα, ήμουν μόνος. Στην συνέχεια μπήκε στην ζωή μου το Freerunning, το Tricking και άλλες τέχνες που λάτρεψα και συνεχίζω να κάνω ακόμα. Ξεκίνησα να κάνω parkour από τότε που ήμουν 12 χρονών, καλοκαίρι του 2007 συγκεκριμένα, και σ αυτήν την ηλικία δεν είχα την αίσθηση του κινδύνου και του φόβου, δεν ήξερα τα όρια μου και κυρίως, δεν πρόσεχα. Με τον καιρό έπαθα κάποιους τραυματισμούς, κάποιοι δεν ήταν τίποτα, αλλά υπήρχαν και κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί που τελικά μου έκαναν καλό. Εξάλλου άμα δεν χτυπήσεις δεν μαθαίνεις. Η σκέψη μου άρχισε να ωριμάζει και οι τραυματισμοί όλο και λιγόστευαν, έμαθα από τα λάθη μου. Αυτά από το παρελθόν μου, τώρα έχω φτάσει σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο, μετά από 5,5 χρόνια εμπειρίας άρχισα να καταλαβαίνω τι είναι το Parkour και το Freerunning για εμένα. Κατάλαβα ότι σίγουρα δεν μπορείς να τα μάθεις μέσα από κάποιο βιβλίο, ή από το Internet, ή από τον δημιουργό. Σίγουρα ο David Belle (δημιουργός του parkour) είπε κάποια στάνταρ πράγματα που ισχύουν στο Parkour, όμως το τι πραγματικά είναι για τον καθένα μας είναι άλλο θέμα. Κάποιος μπορεί να λέει ότι είναι άθλημα γι αυτόν, οκ, κάποιος άλλος τέχνη, κάποιος άλλος τρόπος ζωής, για τον καθένα το Parkour και το Freerunning είναι ξεχωριστά, κανένας δεν μπορεί να πει ότι η γνώμη μας είναι λάθος, μπορεί απλά να πει την δική του.

Ξεκίνησα λοιπόν κι εγώ τα ταξίδια μου με βάση το Freerunning κυρίως. Έκανα κάποια μικρά ταξιδάκια μέσα στην Ελλάδα σε πολύ ωραία μέρη, όπως η Ξάνθη και η Λάρισα. Με το freerunning και το parkour, γνώρισα πολλά νέα άτομα, έκανα πολλούς νέους φίλους και βελτιώθηκα με βάση όλα αυτά. Στα τέλη του Σεπτέμβρη του 2012 έκανα ένα ταξίδι στην Σαντορίνη. Εκεί πραγματοποιήθηκε ο γνωστός σε όλους διαγωνισμός, Red Bull Art Of Motion. Ένας παγκόσμιος διαγωνισμός που γίνεται κάθε χρόνο σε διάφορα μέρη του κόσμου και για 2η φορά πραγματοποιήθηκε στην όμορφη Σαντορίνη. Πήρα την απόφαση λοιπόν να πάω. Μαζευτήκαμε κάποια άτομα από Θεσσαλονίκη, Ξάνθη και Λάρισα και ξεκινήσαμε. Το ταξίδι ήταν όσο να ναι λίγο κουραστικό, μόλις φτάσαμε στην Σαντορίνη όμως, ξεχάσαμε τα πάντα. Μείναμε 4-5 μέρες εκεί, η εμπειρία ήταν το κάτι άλλο. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο στην ζωή μου, η θέα στο νησί ήταν απίστευτη, τα spots(σημεία για προπόνηση) ήταν έτοιμα για τα πόδια μας. Δεν χάσαμε χρόνο, πήγαμε να δούμε τα μέρη και να κάνουμε προπόνηση. Στην συνέχεια γνωρίσαμε άτομα από διάφορες περιοχές του κόσμου, με πολύ μεγάλη εμπειρία και ικανότητα στις κινήσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ ωραίο να βρίσκεσαι με άτομα που ξέρουν κάτι παραπάνω από εσένα, η προπόνηση με τέτοια άτομα βελτιώνει και την ικανότητα σου, και τον τρόπο προπόνησής σου και αποκτάς εμπειρίες που πριν δεν είχες.

Προσωπικά, στην Σαντορίνη μίλησα με πολύ κόσμο, θέλησα να καταφέρω κάτι, παρόλο που δεν μπόρεσα να διαγωνιστώ λόγω ηλικίας. Και τελικά μου έκανε πρόταση μία εταιρεία από την Γερμανία από την οποία ο εκπρόσωπος είχε έρθει στην Σαντορίνη για να βρει νέο κόσμο. Το όνομά της : Untamed (=ατίθασος) ήταν επιτέλους μία καλή αρχή για εμένα. Καθώς ήμουν στην Σαντορίνη, πήρα ένα mail από την πολύ γνωστή παγκοσμίος εταιρεία Parkour/Freerunning WFPF (world freerunning parkour federation). Είχα γίνει ένας affiliate, ήμουν για ακόμα μία φορά πολύ ενθουσιασμένος,ήμουν ο πρώτος Έλληνας στην Wfpf. Tίποτα δεν τελείωσε εκεί όμως. Το καλοκαίρι του 2013 ξεκινάω τα ταξίδια μου και στο εξωτερικό και ελπίζω να πετύχω τον στόχο μου. Να μπορέσω να κάνω αυτό που αγαπάω επάγγελμα, και να ζήσω από αυτό.

Στα καινούργια παιδιά του Parkour και του Freerunning θα πρότεινα σίγουρα την γυμναστική στα πόδια, όπως και να μην βιάζονται να μάθουν. Η υπομονή είναι το μυστικό σ αυτές τις τέχνες. Γυμναστήρια και τέτοια για να μάθει κανείς δεν είναι απαραίτητα, όποιος έχει την δυνατότητα να μπαίνει σε γυμναστήριο θα έκανε πιστεύω καλό για να μάθει κάποια δύσκολα tricks, αλλά δεν κρύβεται η μαγία του Parkour και του Freerunning εκεί πέρα.

Βρείτε λοιπόν μία παρέα και ξεκινήστε, αναφερθείτε σε κάποιον που ξέρει και μπορεί να σας βοηθήσει να ξεκινήσετε, μπορείτε ακόμα να δείτε κάποια πράγματα και από tutorials στο youtube, δεν συνιστούνται 100% βέβαια, αλλά εμείς που δεν είχαμε κανέναν έτσι ξεκινήσαμε. GET OUT AND START TRAINING. DON’T GIVE UP, IF YOU FALL GET UP AND TRY AGAIN.

Dimitris Dk’ Kyrsanidis Team Focus